Οι “τρεις χοροί” στο μοναστήρι μας

Τη μέρα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου, συνήθως Δεύτερη Μέρα Πάσχα.

Γράφει ο Επταχωρίτης δάσκαλος Δημήτριος Τσίγκαλος στο βιβλίο ΜΝΗΜΕΣ – ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ:

“Μετά την απόλυση της εκκλησιάς τραγούδια και χοροί δίνουν τον πανηγυρικό τόνο της ημέρας. Ήταν από παλιά καθιερωμένο να αγοράζονται οι τρεις πρώτοι χοροί για να ενισχύεται οικονομικά το ταμείο του μοναστηριού. Συναγωνίζονταν στη φανερή δημοπρασία ποιος θα σύρει τον πρώτο, το δεύτερο και τον τρίτο χορό, γύρω από το (κλικ) βυζαντινό ναό Αγίου Γεωργίου  ”
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Οι τρεις χοροί γύρω από το ναό του Αγίου Γεωργίου είναι έθιμο δεμένο με το Μοναστήρι. Δεν είναι ένα γλέντι κάποιων που θέλουν να χορέψουν εκεί χωρίς λόγο, δεν μπορεί δηλαδή να πάει μια παρέα και να γλεντήσει σ’αυτό το χώρο. Δεν μπορεί να φανταστεί κανένας Επταχωρίτης τη μέρα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου χωρίς τους τρεις χορούς του Μοναστηριού, είναι κάτι που όλοι το ζουν από τα μικρά τους χρόνια μέχρι σήμερα. Αυτοί που χορεύουν πιστεύουν ότι μετέχουν ψυχικά. Όλοι και ιδιαίτερα αυτοί που παίρνουν τους τρεις χορούς πιστεύουν ότι ο Άγιος θα τους βοηθάει.

Όπως θυμούνται οι παππούδες που γεννήθηκαν πριν το 1930, προπολεμικά που υπήρχε καλόγερος στο Μοναστήρι μας, οι προσφορές ήταν: Όσοι δούλευαν εκτός χωριού (όπως μαστόροι πέτρας στο Άγιο Όρος ή στη Θεσσαλία) έδιναν χρήματα. Οι μόνιμοι κτηνοτρόφοι έδιναν «κατσίκι» ή «γίδα με κατσίκι», ενώ οι γεωργοί «τόσες οκάδες σιτάρι» κλπ.