“Η σύνδεση της ζωής των Επταχωριτών με την ξενιτιά ξεκινάει από τα πολύ παλιά χρόνια, από την εποχή της Τουρκοκρατίας και νωρίτερα ακόμα. Εκείνοι που επιδίωκαν τη βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης ήσαν λίγοι. Σαν πραματευτάδες οι περισσότεροι απ΄αυτούς, πήγαιναν σε χώρες μακρινές, στην Ουγγαρία, Αυστρία, Ρουμανία, Ρωσία κ.λ.π. Πολλοί αποφάσιζαν να φύγουν επειδή δεν άντεχαν τις καταπιέσεις και τις ληστείες των Τουρκαλβανών.
Η μετανάστευση στην Αμερική άρχισε το 1897. Το ξεκίνημα-ξεπροβόδισμα γινόταν στου Σπανού τη ράχη με τραγούδια και χορούς, όλα φορτωμένα με συγκινησιακά στοιχεία…”
(από τα βιβλία τού Δημητρίου Τσίγκαλου)