Αυτός ο όμορφος τόπος στην περιοχή τής Πίνδου τράβηξε τους ανθρώπους ή σταμάτησε τους κυνηγημένους φυγάδες στα παλιοχώρια μας. Πότε ακριβώς έγινε αυτό, είναι αδύνατο να καθοριστεί. Δεν έφθασε ακόμα εδώ πάνω ή σκαπάνη τού αρχαιολόγου για να ανασκάψει «παλιοχώρια» και «παλιομονάστηρα» και να περιεργαστεί και ερευνήσει τοποθεσίες, στις οποίες ή φαντασία των περασμένων γενεών τοποθέτησε Βασιλιάδες, κάστρα, δράκους και ζωτικά.
Μόνο το αλέτρι τού γεωργού, πού δούλευε προπολεμικά, ξέθαβε εδώ κι εκεί στα παλιοχώρια, τάφους, ογκώδεις λίθους και πιθάρια, πηλοσωλήνες από υδραγωγεία, κεραμίδια βυζαντινού τύπου, αντικείμενα οικιακής χρήσεως, γεωργικά εργαλεία, αρχαία νομίσματα κι άλλα πολλά. Όλα, όμως, τα ευρήματα αυτά πετάχθηκαν από άγνοια ή αδιαφορία, σαν άχρηστα πράγματα ή παραδόθηκαν, χωρίς κανένα αίσθημα ευθύνης, σε αρχαιοκάπηλους.